De wijk die het meeste bloed, zweet en tranen heeft gekost. Zo zou de Rietlanden de geschiedenis ingaan, voorspelde de Emmer Courant in 1984. Na een lange aanloop kwam de nieuwbouw mondjesmaat op gang. Nu, precies veertig jaar jaar later, zijn de bewoners meer dan tevreden over de woonwijk. Eind augustus wordt dan ook uitgebreid stilgestaan bij deze mijlpaal.

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog maakte Emmen een stevige groeispurt door. Door de opkomende industrie moest de gemeente als een dolle stenen stapelen om de groei bij te houden. De woonwijken verrezen dan ook als paddenstoelen uit de grond: Emmermeer, Angelslo, Emmerhout en Bargeres. Ongeveer om de vijf jaar kwam er een nieuw stuk land aan snee voor weer een uitbreiding.

Toen het tijd werd voor de Rietlanden als vijfde wijk van Emmen, stokte het tempo. Er kwamen minder mensen richting Emmen en de recessie speelde de komst van de wijk parten, waardoor de wijk later van de grond kwam. Het kostte twaalf jaar aan voorwerk voordat eindelijk de eerste steen kon worden gelegd.

De voorzieningen lieten ook nog even op zich wachten. Scholen, winkels en het leeuwendeel van de straten waren er nog niet, toen de eerste bewoners zich er kwamen vestigen. Joop en Zwopkje Oolbers kunnen erover meepraten. Zij waren letterlijk de eerste inwoners.

Moddervoeten

Joop: "Hier aan de Buidelmees werden de eerste tien woningen van de Rietlanden opgeleverd", herinnert Joop zich nog. Ze keken aanvankelijk uit over een onmetelijke zandvlakte. Vanaf hun woning kon je de auto's op de N37 (de voorloper van de A37) voorbij zien schieten. Thans blokkeren de Rietplas en de wijk Parc Sandur het zicht op de autoweg.

In 1984 hebben ze burgemeester Hans Ouwerkerk nog over de vloer gehad. Hij wilde een indruk opdoen van de eerste woningen. "Maar dat bezoek was geen succes", aldus Zwopkje. "Toen ik thuis kwam, zag ik overal afdrukken van dikke moddervoeten in huis. Ik vroeg Joop wat er gebeurd was." Een bezoekje van de burgemeester, vertelt Joop. "Hij wou ook nog naar boven om te kijken. Maar daar heb ik maar nee op gezegd. We hebben hem ook geen gebak aangeboden."

De twee wonen na veertig jaar nog steeds met veel plezier in de wijk. "Lekker dicht bij het Emmer centrum, veel groen in de straat en een mooi stuk natuur bij de Rietplas, die om de hoek ligt. Wat wil een mens nog meer?" Zwopkje weet het wel: een wijkcentrum. Want daar ontbreekt het nog aan. "En dat in de grootste wijk van Emmen."

Pionieren

Niet veel later, in diezelfde straat, namen ook Johan en Manny van der Weide intrek in hun woning. Voor hen was het ook even 'afzien' in de nieuwe woonwijk. "Op de Veldstukken na (de centrale weg door de wijk), lag er nog geen bestrating", aldus Manny. "Mijn vader bezocht onze woning door vanaf het Oranjekanaal hier zo de zandvlakte op te rijden." Na hevige regenval was dat een crime, want dan veranderde alles in een grote modderpoel. Johan: "In dat geval liepen auto's vast."

Voor de boodschappen waren Johan en Manny aangewezen op de supermarkten in de aangrenzende wijken Bargeres en Zuidbarge. In de eerste anderhalf jaar ontbrak het nog aan een school. Manny: "De kinderen werden dan met een taxi opgehaald en naar een school in Bargeres gebracht." Joop, lachend: "Het voelde in het begin echt aan als pionieren."

Sociale samenhang

Uiteindelijk kwam het natuurlijk goed met alle voorzieningen. Een winkelcentrum verrijst aan het Valkenveld en scholen steken, verspreid door de wijk, de kop op. Ruim een jaar later na de eerste woningbouw, kreeg de Rietlanden zelfs zijn eigen voetbalclub: DZOH.

Rinze Savenije is geruime tijd de voorzitter geweest van die club. Zelf kwam hij eind jaren negentig naar de Rietlanden, toen de laatste huizen praktisch gebouwd waren. "Een van mijn zoons ging op voetbal en ik volgde als jeugdleider." Later werd hij voorzitter. De club draagt volgens hem bij aan de samenhang in de wijk. "Jonge ouders en hun kinderen ontmoeten elkaar op en rond het veld. In dat opzicht hebben we al een wijkcentrum", zegt hij.

Wijkcentrum blijft de droom

De Rietlanden staat de komende maand uitgebreid stil bij het veertigjarig bestaan. "Een feestje met, voor en door de wijk.", vat wijkvoorzitter Henk van der Vaart het kort en bondig samen. Van 27 tot en met 31 augustus staat er een bomvol programma klaar. Van een Ontdekkingswandeltocht door eigen wijk tot het eenmalig nieuw leven inblazen van het bekende Rietpopfestival. Van kinderrommelmarkt tot en met dansmiddagen en beachvolleybal.

Volgens Van der Vaart gaat het feest verder dan enkel stilstaan bij de verjaardag van de wijk. Het wijkbestuur wil graag de onderlinge verbondenheid onder de bewoners opkrikken. "En dan moet je wel iets laten zien." Een wijkfeest is daarbij op zijn plaats. Een eigen wijkcentrum als sociale spil in de wijk, blijft daarom de droom. Het haalbaarheidsonderzoek hiertoe loopt nog tot het einde van dit jaar.

Verder hoopt Van der Vaart op meer leden van de wijkvereniging. Van de vierduizend adressen in de Rietlanden zijn er nu driehonderd lid. Dat mogen er wel meer worden." Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Maar vooral: "Meer reuring in de Rietlanden."

Door: Rien Kort